Buffy the Vampire Slayer (1997-2003)

Η σειρά που καθιέρωσε τον Whedon. Η σειρά που αποδεικνύει για πάντα ότι δεν κρίνεις ένα βιβλίο από το εξώφυλλό του. Όσο υπέροχη σειρά κι αν ήταν (και είναι) δεν παύει να έχει έναν από τους πιο αποτρεπτικούς τίτλους που θα μπορούσαν να υπάρξουν. Ο Joss αναρωτήθηκε μια μέρα πόσο κρίμα ήταν που σε όλες τις ταινίες τρόμου πεθαίνει πάντα η πανέμορφη, έφηβη, ξανθιά. Ήταν ένα στερεότυπο που καθιερώθηκε στις δεκαετίες του 70 και 80, αλλά στις αρχές του 90 είχε καταντήσει πια κοινότυπο και βαρετό. Ο Joss είδε και κάτι άλλο. Το είδε ως άδικο. Και έτσι ξεκινάει η ιστορία της Buffy the Vampire Slayer.

Η προαναφερόμενη 16χρονη κοπέλα λοιπόν έρχεται σε μια τυπική πόλη της μη παραλιακής California δείχνοντας σημάδια από σκοτεινό παρελθόν και όπως γίνεται στα λύκεια της Αμερικής καταλλήγει να είναι η "περίεργη" κοπέλα που κάνει παρέα με τους geeks (σε μια από τις πρώτες σημαντικές εμφανίσεις τους ως είδος στην τηλεόραση). Και όταν η Sunnydale κοιμάται, η μικρή ακόμα Buffy περιπολεί τους δρόμους με την υποστήριξη των φίλων της και του βιβλιοθηκάριου του σχολείου κυνηγώντας και σκοτώνοντας.. well.. βρυκόλακες..


Και τι έκανε μια τόσο άπλη ιστορία να γίνει το φαινόμενο της τηλεόρασης, πριν το Lost; Αρχικά καθιέρωσε την Sarah Michelle Gellar ως το απόλυτο teen idol της εποχής, και για να μας το αποδείξει, παντρεύτηκε τον Freddie Prinze που ήταν η αρσενική της version. Αλλά αυτό είναι ένα πολύ μικρό και ασήμαντο γεγονός σε σύγκριση με όλα τα υπόλοιπα που προσέφερε η σειρά. Πολλές διαφορετικές προσεγγίσεις στο θέμα της Βαμπιρικής κουλτούρας. Γιατί ποιος είπε ότι οι βρικόλακες δεν μπορούν να ακούνε Sex Pistols και να είναι η βασική έμπνευση για το κούρεμα του Billy Idol. Και η απάντηση στο πόσο καλά καταφέρνει να το προσαρμόσει σε κάτι που να είναι πραγματικά όμορφο, ήρθε στο SFX Magazine που ψήφισαν τον Angel στην τρίτη θέση των καλύτερων βρυκολάκων της ιστορίας να χάνει μόνο από τον Dracula του Christopher Lee και φυσικά τον γνωστό και μη εξαιρεταίο William the Bloody, ή κοινώς Spike (βλέπε κάτω).


Αλλά όπως και σε κάθε σειρά που αξίζει να συζητάμε το μεγάλο ταλέντο είναι ο δημιουργός και η όμαδα του, αλλά δεν θέλω να κουράσω με έπαινους για τον Joss και όλα τα αριστουργήματα που έχει δημιουργήσει. Γιατί αυτό είναι το πιο αντιπροσωπευτικό και κατά κάποιο τρόπο η Buffy είναι υπεύθυνη για οτιδήποτε κατάφερε να κάνει ο πατέρας της μετά από αυτό. Και πραγματικά το να προσπαθήσω και μόνο να περιγράψω το πόσο δημιουργικά γράφει αυτός ο άνθρωπος είναι ανώφελο. Το μόνο που θα πω για αυτό το θέμα είναι: βλέπε 3.08 Lovers Walk, 4.10 Hush, 5.16 The Body, 6.07 Once More With Feeling.

Μια σειρά που ξεκινάει από εδώ και φτάνει σε σημεία τόσο μαγικά που ξεπερνούν τη φαντασία. Που μόλις τελείωσε μπορεί να είπα μεν, ότι θέλω κι άλλο, αλλά από την άλλη, τι άλλο να κάνουν πια.. Όλα τα χε. Και πόσες φορές πήγαν να την τελειώσουν και οι φανς τους άλλαξαν γνώμη, μόνο και μόνο για να μπορέσουμε να δούμε μερικά ακόμα όμορφα επεισόδια. Στο τέλος όμως η τηλεόραση δεν ήταν αρκετή. Και της είπαμε ένα ωραίο..


..για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε κάπου αλλού..