Άλλη μια ανταπόκριση για τη μάχη ανάμεσα στις επιλογές των καναλιών ενάντια στην κοινή γνώμη. Έχω και νεύρα διότι πριν λίγο μια διακοπή ρεύματος μου κατέστρεψε μια προσπάθεια στο online poker, και επειδή ένα παιχνίδι 10gb που κατέβαζα τρεις μέρες τώρα απεδείχθει ελατωματικό. Το Jericho είναι μια σειρά survivor, μιας και το πάλεψε πολύ για να μείνει στον αέρα για όσο περισσότερο μπορούσε.
Ξεκινώντας τα 29 συνολικά του επεισόδια, κατάλαβα ακριβώς τι συνέβει. Το Jericho ξεκίνησε με μια (αρκετά) πρωτότυπη και ενδιαφέρουσα ιδέα, να δείξει μια Αμερική μετά από πυρηνικό ολοκαύτωμα. Πήγαινοντας παραπέρα την ιδέα του Red Dawn, βάζει τα γεγονότα να εξελίσονται σε μια πιο αγροτική περιοχή της χώρας από αυτές που βλέπουμε συνήθως σε τέτοια σενάρια, και συγκεκριμένα στο Jericho του Kansas (I don't think we're in Kansas anymore). Η υπόθεση ασχολείται αρχικά με την επιβίωση της πόλης μιας και δεν γνωρίζουν αν υπάρχουν άλλοι επιζώντες από τις επιθέσεις που κάλυψαν όλη τη χώρα και σε επόμενο βαθμό με την επανάχτιση της κοινωνείας τους και έρευνα σχετικά με το τι συνέβει και ποιος φέρει ευθύνη για τις επιθέσεις.
Με μια τέτοια ιδέα δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα πήγαινε κάτι στραβά, μιας και δίνει πολύ περιθώριο για ευρηματικό γράψιμο που κάνει κριτική στην κοινωνεία των κεντρικών πολιτειών σε ένα σενάριο που προκύπτει μέσω λογικής. Συνήθως οι πιο διάσημες μετααποκαλυπτικές ιστορίες λαμβάνουν χώρα στα συντρήμια των μετροπόλεων ενώ στην πραγματικότητα μια πυρηνική επίθεση θα καθιστούσε τις συγκεκριμένες περιοχές απάτητες για αρκετά χρόνια. Εδώ λοιπόν βλέπουμε το σενάριο να ξετυλίγεται μέσα από τα μάτια ενός ξεχασμένου σημείου της χώρας, τόσο ξεχασμένου που μέχρι και οι υπεύθυνοι των επιθέσεων ξέχασαν να συμπεριλάβουν στο σχέδιό τους.
Αλλά ας μιλήσουμε λίγο για τα προβλήματα της σειράς, που μετά από την πρώτη season οι παραγωγοί πάσχισαν να πείσουν το CBS να τους δώσει άλλη μια ευκαιρία και το φανατικό κοινό τους έπεισε με ένα βομβαρδισμό από φυστίκια, έναν φόρο τιμής στη σειρά. Είμαι πολύ ικανοπιημένος με την παράταση διότι σε αντίθεση με την αρχική του season που ειλικρινά το ομολογώ με κούρασε όσο μου λένε ότι κούρασε η αντίστοιχη του Dollhouse, η δεύτερη δεν έχει τους απίστευτα cheesy διαλόγους της και το πολύ κακό character development που όχι μόνο υπήρχαν σε επίπεδο που γινόντουσαν αδύνατα τα αγνοήσεις ως τα άσχημα κομμάτια της παραγωγής που θύμιζαν ώρες ώρες μια χαζοαμεικάνικη σαπουνόπερα.
Παρ'όλα αυτά τα σοβάρα προβλήματα η σειρά βελτιώθηκε σε απίστευτο βαθμό στην πορεία της και έφτασε σε ένα σημείο ώστε να πω ότι άξιζε που ασχολήθηκα με ένα μάτσο hillbillies που στο τέλος παρέδωσαν ένα σερί 9 πολύ καλών επεισοδίων και το άφησαν να φύγει τη στιγμή που γινόταν πραγματικά ενδιαφέρον. Το θέμα είναι ότι έπρεπε να περάσω από τη διαδικασία των πρώτων 20 μέτριων και κακών επεισοδίων για να μπορέσω να φτάσω εκεί (Ευχαρίστω στον George που με έπεισε να το παλέψω).
Ένα γενικό κριτικό σχόλιο για το Jericho: "Αργεί η πίτσα. Υπομονή είπαν ότι θα μας κεράσουν τις μπύρας."
"Nuts!"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου