Επιστροφή από πολυαναμενόμες διακοπές και καθώς ξαναμπαίνουμε στην καθημερινότητα είπα να ανεβάσω κανά δυό αρθράκια, έτσι για το καλό.
Σε όσους δεν έχουν πιάσει ακόμα το πάθος μου, θα δηλώσω και άμεσα ότι είμαι μεγάλος Star Wars fan από μικρός. Στην πορεία είχα κάνει κινήσεις να επεκταθώ και σε άλλα σύμπαντα επιστημονικής φαντασίας. Το Terminator μου ψιλοκάθησε γιατί το θεώρησα αστείο, το Battlestar κόλησε... για πολύ προφανείς λόγους, η τελευταία προσπάθεια να μπω στα Star Trek πέθανε με την περσινή ταινία του J.J. Abrams ο οποίος δήλωσε ανοιχτά ότι προτιμάει τα Star Wars.
Καλά αυτά τα λίγα άσχετα και το θέμα είναι ότι η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία και με τη μνήμη ότι δεν είχα αντιπαθήσει την ομώνυμη ταίνια του Roland Emmerich είπα να μπω λίγο σε Stargate κλίμα. Λανθασμένα πληροφορημένος ότι η σειρά που μόλις ξεκίνησε αποτελεί ένα ολοκαίνουριο story arc από τα προηγούμενα, που είχαν παραμείνει σχεδόν στάσιμα και ακολουθούσαν την αρχική ταινία, και ότι θα εξήγουσε από την αρχή έτσι ώστε να γλιτώσω τα δυσφημισμένα SG-1 και Stargate: Atlantis, που θα ήταν απίστευτα χρονοβόρα και πιθανότατα παντελώς ανούσια από μεριά ποιότητας. Εκτώς ότι είμαι χαμένος, και όσο αρχίζω να καταλαβαίνω, τόσο πιο πολύ εκνευρίζομαι ακόμα περισσότερο με το πόσο χαζό είναι αυτό που βλέπω.
Η τραγική συνειδητοποίηση όμως, ήρθε όταν κατάλαβα ότι το SGU είναι πρακτικά το Lost, αλλά στο διάστημα. Μμ, και το Lost in Space εξίσου κακό το είχα κρίνει. Ας δούμε τη λίστα, καινούριος Τρελό-Σκωτσέζος, καινούριος ήγετης, καινούρια γιατρός, και το σημαντικότερο, καινούριος χοντρός (σαφώς μικρότερος βέβαια). Για να μην τα λέω απέξω απέξω, μια ομάδα επιστημόνων και στρατιωτικών περνάει ένα Stargate και αποκλείονται σε ένα σκάφος φτιαγμένο από τον ίδιο εξωγήινο λαό που εφηύρε τις πύλες προσπαθόντας να βρουν ένα τρόπο να γυρίσουν στη Γη. Uhm… No… Ομολογώ ότι ήμουν πολύ συνεπαρμένος όταν ανακάλυψα την ύπαρξη του Syfy ως κανάλι αλλά ,ειλικρινά, μέχρι τώρα μόνο τα Battlestar related shows μου έχουν κάνει αίσθηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου