Σε ένα deluxe αρθράκι για τα 2 καλύτερα mini-series της ιστορίας. Μαζί γιατί και τα 2 ασχολούνται με παρόμοια θέματα αρχικά αλλά κυρίως επειδή δημιούργησαν ένα setting που το είδα μια φορά και ήταν φανταστικό, το είδα δεύτερη και ήταν συγκλονιστικό και ελπίζω να το δω και τρίτη για να δω πόσο καλύτερο μπορεί να γίνει (έχουμε και ένα Battle of El-Alamein να δούμε άλλωστε).
"Igitur qui desiderat pacem, praeparet bellum," Vegetius, Epitoma Rei Militaris
Λίγοι άνθρωποι μπορούν να καταλάβουν πόσο πραγματικά σημαντικός είναι ο πόλεμος στη διαμόρφωση της ιστορίας, αλλά κυρίως για όσους τον έζησαν και υπηρέτησαν σε αυτόν. Μιλάω φυσικά για τον τελευταίο πόλεμο που είχε ένα Α νόημα και δεν ήταν απλώς μια διαμάχη για να ανταγωνιστεί η Αμερική τη Σοβιετική Ένωση ή το αντίθετο. Ένας πόλεμος που ήταν βασισμένος, σε πρώτο βαθμό τουλάχιστον, στην εμπόδιση της παγκόσμιας κυριαρχίας των Αξονικών δυνάμεων, και αυτό είναι ένας στόχος που ο κάθε στρατιώτης καταλάβαινε τότε, ενώ σε όλους τους επόμενους πολέμους της Αμερικής οι στρατιώτες προσπαθούσαν να κυνηγήσουν αυτό που βρήκαν οι πατεράδες, παππούδες, προπαππούδες τους στην Ευρώπη και στον Ειρηνικό, χωρίς δυστυχώς να καταννοούν πλήρως το τι ήταν αυτό που αναζητούσαν και αυτό είναι κάτι με το οποίο ασχολούνται ιστορικές ταινίες όπως το Αποκάλυψη Τώρα! ή το Πλατούν (και αργότερα το Τζάρχεντ του Σαμ Μέντες).
Αδερφοσύνη.
Μια όμαδα ανδρών που βρίσκεται σε μια κατάσταση του να παλεύουν για να διασφαλίσουν την ελευθερία του κόσμου και μέσα από αυτό καταφέρνουν να έρθουν πιο κοντά ο ένας στον άλλο από οποιαδήποτε φιλία που πρόκειται να ανέπτυσσαν πότε στη ζωή τους, αλλά, κυριώς, πιο κοντά στους ίδιους τους εαυτούς τους. Σε αυτά τα θέματα εστιάζουν περισσότερο οι 2 σειρές με υπογραφές Steven Spielberg και Tom Hanks (που μας έδωσαν επείσης εκείνη την ξεκαρδιστική σκηνή με τον Nathan Fillion στο Saving Private Ryan), αν και φροντίζουν πάντα να καλύψουν την κατάσταση όσο περισσότερο γίνεται, αγγίζοντας θέματα όπως τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τις πολιτισμικές διαφορές Αμερικής και Ιαπωνίας, το πως πας και πως έρχεσαι πίσω, και αφού έρθεις πίσω τι κατάφερες να κάνεις και πως επέλεξες να ζήσεις τη ζωή σου μετά από μια τόσο συγκλονιστική εμπειρία. Και μπορεί να ακούγομαι λίγο σαν στρατόκαυλος, αλλά ειλικρινά δείτε και μετά κατηγορείστε με.
Οι 10 ώρες που συνόδευσα την Easy Company στην Ευρώπη και οι άλλες τόσες με τους Pacific 3 στα τροπικά νησιά του Ειρηνικού μπορούν να χαρακτηριστούν με μόνο μια λέξη - ΈΠΗ. Από την βασική εκπαίδευση στην Νορμανδία και στο δρόμο μέχρι το Βερολίνο και αντίστοιχα από τα πλοία στην Αυστραλία μέχρι την Ίβο Τζίμα και την Οκινάουα κάθε στιγμή ήταν εξαιρετικότατη και μοναδική. Ακόμα και στις πιο αποκαρδιωτικές στιγμές αισθάνεσαι έτοιμος να σηκωθείς όρθιος χειροκροτώντας.
Αλλά επειδή, όσο και αν αγαπάω αυτές τις 2 σειρές, θέλω να κράξω το ΜΟΝΑΔΙΚΟ σημείο που ξενέρωσα κατά τη διάρκεια του Band of Brothers που οδήγησε στο να θεωρήσω το The Pacific σαφώς ανώτερο. Φίλτατε Spielberg, γιατί, μα γιατί έπρεπε να αφιερώσεις ένα ολόκληρο επεισόδιο στα στρατόπεδα συγκέντρωσης τονίζοντας ξανά και ξανά ότι ύπηρχαν μόνο Εβραίοι εκεί; Και ακόμα περισσότερο γιατί κάθησες και το ονόμασες "Why We Fight"; Ευτυχώς, όμως ακόμα κι αυτό το προσπέρασα (ήταν καλό επεισόδιο κατά τα άλλα). Ο δεύτερος λόγος που θεωρώ το Pacific ανώτερο (εκτώς από το πολύ πιο συγκινητικό theme) είναι ότι είχε πολύ πιο άμεση επαφή με τους χαρακτήρες του ακόμα και πέρα από τους βασικούς 3, και φυσικά επειδή ένας από αυτούς τους 3 ήταν ο Bob Leckie (δεύτερη photo - κέντρο).
Ανεκτίμητη προσφορά στην ιστορία της τηλεόρασης ακόμα και για ένα network όπως το HBO που είναι παγκοσμίως γνωστό πια ότι εκτρέφει αριστουργήματα. Must see series για οποιονδήποτε κατέχει τηλεόραση αλλά και απίστευτα καλή παρουσίαση του σημαντικότερου πολέμου της ιστορίας με φοβερή σκηνοθεσία και δυναμικότατο καστ.
"-Grandpa.. Were you a hero in the war?"
"-No, I served with heroes.."
Currahee!
Αδερφοσύνη.
Μια όμαδα ανδρών που βρίσκεται σε μια κατάσταση του να παλεύουν για να διασφαλίσουν την ελευθερία του κόσμου και μέσα από αυτό καταφέρνουν να έρθουν πιο κοντά ο ένας στον άλλο από οποιαδήποτε φιλία που πρόκειται να ανέπτυσσαν πότε στη ζωή τους, αλλά, κυριώς, πιο κοντά στους ίδιους τους εαυτούς τους. Σε αυτά τα θέματα εστιάζουν περισσότερο οι 2 σειρές με υπογραφές Steven Spielberg και Tom Hanks (που μας έδωσαν επείσης εκείνη την ξεκαρδιστική σκηνή με τον Nathan Fillion στο Saving Private Ryan), αν και φροντίζουν πάντα να καλύψουν την κατάσταση όσο περισσότερο γίνεται, αγγίζοντας θέματα όπως τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τις πολιτισμικές διαφορές Αμερικής και Ιαπωνίας, το πως πας και πως έρχεσαι πίσω, και αφού έρθεις πίσω τι κατάφερες να κάνεις και πως επέλεξες να ζήσεις τη ζωή σου μετά από μια τόσο συγκλονιστική εμπειρία. Και μπορεί να ακούγομαι λίγο σαν στρατόκαυλος, αλλά ειλικρινά δείτε και μετά κατηγορείστε με.
Οι 10 ώρες που συνόδευσα την Easy Company στην Ευρώπη και οι άλλες τόσες με τους Pacific 3 στα τροπικά νησιά του Ειρηνικού μπορούν να χαρακτηριστούν με μόνο μια λέξη - ΈΠΗ. Από την βασική εκπαίδευση στην Νορμανδία και στο δρόμο μέχρι το Βερολίνο και αντίστοιχα από τα πλοία στην Αυστραλία μέχρι την Ίβο Τζίμα και την Οκινάουα κάθε στιγμή ήταν εξαιρετικότατη και μοναδική. Ακόμα και στις πιο αποκαρδιωτικές στιγμές αισθάνεσαι έτοιμος να σηκωθείς όρθιος χειροκροτώντας.
Αλλά επειδή, όσο και αν αγαπάω αυτές τις 2 σειρές, θέλω να κράξω το ΜΟΝΑΔΙΚΟ σημείο που ξενέρωσα κατά τη διάρκεια του Band of Brothers που οδήγησε στο να θεωρήσω το The Pacific σαφώς ανώτερο. Φίλτατε Spielberg, γιατί, μα γιατί έπρεπε να αφιερώσεις ένα ολόκληρο επεισόδιο στα στρατόπεδα συγκέντρωσης τονίζοντας ξανά και ξανά ότι ύπηρχαν μόνο Εβραίοι εκεί; Και ακόμα περισσότερο γιατί κάθησες και το ονόμασες "Why We Fight"; Ευτυχώς, όμως ακόμα κι αυτό το προσπέρασα (ήταν καλό επεισόδιο κατά τα άλλα). Ο δεύτερος λόγος που θεωρώ το Pacific ανώτερο (εκτώς από το πολύ πιο συγκινητικό theme) είναι ότι είχε πολύ πιο άμεση επαφή με τους χαρακτήρες του ακόμα και πέρα από τους βασικούς 3, και φυσικά επειδή ένας από αυτούς τους 3 ήταν ο Bob Leckie (δεύτερη photo - κέντρο).
Ανεκτίμητη προσφορά στην ιστορία της τηλεόρασης ακόμα και για ένα network όπως το HBO που είναι παγκοσμίως γνωστό πια ότι εκτρέφει αριστουργήματα. Must see series για οποιονδήποτε κατέχει τηλεόραση αλλά και απίστευτα καλή παρουσίαση του σημαντικότερου πολέμου της ιστορίας με φοβερή σκηνοθεσία και δυναμικότατο καστ.
"-Grandpa.. Were you a hero in the war?"
"-No, I served with heroes.."
Currahee!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου