Dexter Season 5 Finale - Spoilers!

 

O Dexter έφτασε κι αυτός στο τέλος ενός ακόμα κύκλου του. Ενός κύκλου που έχει φάει μια τεράστια γκρίνια από το κοινό, και στην τελική κατάφερε να προχωρήσει την ιστορία από το περσινό φινάλε που έδειχνε ότι η σειρά θα τελείωνε εδώ. Όμως παρά τις προβλέψεις (μου) η ιστορία του αγαπημένου μας serial killer κατάφερε να κλείσει αρκετές ιστορίες που είχαν μείνει στον αέρα.

Ενώ η ανάπτυξη του ζεύγους Laguerda-Angel έχει φτάσει σε ένα απροχώρητο και βαραίνει την σειρά, μιας και ότι υπάρχει να ειπωθεί πλέον μεταξύ τους είναι βγαλμένο από μεξικάνικη σαπουνόπερα. Θέλω να αναφερθώ σε ένα inside joke των φανς, το "αναρωτιέμαι τι θα γίνει αυτή τη βδομάδα με το στεγαστικό της Μαρία;", το οποίο είναι και η αλήθεια για την αιώνια τρύπα του Dexter.

Από την άλλη πρώτη φορά νιώσαμε πραγματική απειλή για τον ίδιο τον Dexter από την δεύτερη σεζόν με τον Doakes. Ο Quinn μπορεί να μην είναι το ίδιο αλλά η ιστορία του είχε αρκετά σημεία με τονισμένη πλοκή, και ειδικά όσο πλησίαζε προς το φινάλε. Μετά από τόσα χρόνια έχουμε μάθει να ξέρουμε πόσο μεγάλη διαφορά μπορεί να κάνει μια σταγόνα αίμα. Αυτό που με ξάφνιασε όμως, είναι ότι παρόλο που ο Dexter είχε τη δυνατότητα να αφήσει τον Quinn να πάει φυλακή για το έγκλημα που δεν έπραξε, ο αγαπημένος μας δολοφόνος, επέλεξε να τον αθωώσει κερδίζοντας έτσι για πάντα την εμπιστοσύνη του. Στο φινάλε φάνηκε το πως ο Dexter συνειδητοποίησε πάνω απ'όλα ότι αυτή η οικογένεια που έχει δημιουργηθεί γύρω του είναι αυτή που τον βοηθά να υποστηρίζει την αληθινή του φύση.

Η φύση του μπαίνει σε νέα επίπεδα από την εμφάνιση της Lumen. Ειλικρινά δεν έχω ξαναδεί χαρακτήρα με τόσο μίσος για το πρόσωπό του από τον Connor στο Angel. Σε μια συζήτηση με φίλο Dexterά, αναφέρθηκε το πόσο πολύ θέλει να την βιάσει και να την βάλει σε ένα βαρέλι (ΛΟΛ). Οι προσευχές των haters όμως ισακούστηκαν από τους writers, οι οποίοι ξάφνιασαν ακόμα και μένα που πίστευα ότι μετά από 4 σεζόν μπορούσα να προβλέψω ένα τέλος στην 5η. Ο κύκλος δολοφονιών που είχα φανταστεί ήταν: ο Jordan σκοτώνει την Lumen, ο Dex σκοτώνει τον Jordan ενώ εκείνη τη στιγμή μπαίνει μέσα η Deb και όταν τον βλέπει λέει "thank you". Αυτό θα ήταν ένα φοβερό φινάλε. Όχι πως το κανονικό απογοήτευσε. Απλά η Lumen επιζεί. Και δηλώνει ότι δεν μπορεί να μείνει άλλο μαζί μας οπότε φεύγει.

H Deb φτάνει ένα στάδιο πιο κοντά και δίνει στην αστυνομία το πτώμα του Jordan ενώ αφήνει τους δύο συνομότες να δραπετεύσουν χωρίς να ανακαλύψει ποιοι ήταν. Αυτό... ήταν... Wow... Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που είχα φανταστεί η Deb δίνει στον Dex την συνενεσή της σε αυτό που κάνει αλλά χωρίς να έχουμε να υποστούμε 3 επεισόδια στην 6η σεζόν με προτάσεις που να αρχίζουν με "Wtf DEX?". Η επιστροφή των παιδιών για το καλοκαίρι θα είναι φαντάζομαι η συνέχεια της ιστορίας και τα πράγματα ήρθαν σε μια ισοροπία μετά τα περσινά γεγονότα, οπότε η σειρά θα συνεχίσει με πιο ομαλό τρόπο του χρόνου.

Μια ωραία σεζόν δεδομένου ότι πέρσι λέγαμε "που σκατά θα το πάνε τώρα".

Boardwalk Empire (2010-ongoing)

Τι είναι το Boardwalk Empire;

Είναι μια εξαιρετική πρώτη σεζόν για αυτό που προβλέπεται να είναι μια από τις top ten σειρές της νέας δεκαετίας. Είναι αυτό που κάποιος θα αποκαλούσε τέλεια. Αποδεκτή εξίσου από κοινό και κριτικούς, με ονόματα όπως Martin Scorsese και Terence Winter (writer, The Sopranos), το Boardwalk Empire είναι μια σειρά που επανέλαβε το φαινόμενο του Six Feet Under, με την ανανέωση να έρχεται σύντομα μετά την πρεμιέρα, μιας και τα νούμερα που έφτασε, είχε να δει το HBO σε πρεμιέρα από εκείνη του Deadwood το 2004.

Ο Winter είναι ο δεύτερος μετά τον Weiner (Mad Men), που μετά το Sopranos προχώρησε στο να δημιουργήσει μια εξίσου φοβερή σειρά. Και πιο τυχερός σίγουρα. Μπορεί το Mad Men να είναι αριστουργηματικό και συνεχίζει έτσι, αλλά το Boardwalk Empire είχε την τιμή να παίζεται με την ευγενή χορηγία του Scorsese, ο οποίος είχε και την καλοσύνη να σκηνοθετήσει τον πιλότο της σειράς, μέσα από τον οποίο έδωσε το άγγιγμα του στο Boardwalk Empire δημιουργώντας μια σεζόν που ο κάθε Scorsese fan, σαν και μένα, παρακολουθεί με την τρίχα σηκωμένη.

Στο κάτω κάτω οι ερμηνείες που δίνουν οι Steve Buscemi, Michael Pitt, Stephen Graham, Kelly McDonald και Michael Shannon είναι εξαιρετικές μιας και προέρχονται από ανθρώπους της μεγάλης οθόνης. Από την άλλη, βλέπουμε ξανά τον Michael K. Williams (Omar - The Wire) σε έναν παρόμοιο ρόλο με τον προηγούμενο, τον οποίο θα ήθελα να δω να αναπτύσσεται παραπάνω. Το ίδιο ισχύει για τον "two face" Jack Huston ο οποίος έχει αποδειχτεί να έχει αρκετά ενεργή παρουσία στην εξέλιξη των γεγονότων.

Atlantic City του 1920. Ο Nucky Thompson (Buscemi) βρίσκεται στο ηγετικό βάθρο της πόλης με παραπάνω από έναν τρόπο και προετοιμάζεται για την έναρξη της ποτοαπαγόρευσης, και, όπως και κάθε πολιτική φιγούρα της χώρας του, φροντίζει να δει πως αυτός ο νόμος μπορεί να συνεισφέρει στα κέρδη του. Παράλληλα, ενώ βρισκόμαστε σε μια εποχή που ο νόμος εξαρτάται από το πάχος του πορτοφολιού σου, ένας έντιμος πράκτορας της κυβέρνησης (Shannon) βάζει ως στόχο του την καταστροφή του Nucky. O Jimmy (Pitt) είναι ο προσωπικός σωφέρ και μπράβος του Nucky, μιας και η επιστροφή του από την εμπόλεμη Ευρώπη αποδεικνύεται δυσκολότερη απ'ότι περίμενε. Έτσι πιάνει φιλίες με έναν άλλο νεαρό ενόματι Al Capone (Graham) που τον βοηθά να φροντίσει καλύτερα την οικογένειά του.

Μια εξαιρετική σεζόν έφτασε στο τέλος της χθες το βράδυ. Εκεί είδαμε ότι τελικά ο Nucky είναι έτοιμος και ικανός να αντιμετωπίσει τα προβλήματα που βρέθηκαν στο δρόμο του, καθώς και να επεκτείνει την κυριαρχία του. Στο τελευταίο επεισόδιο, είδαμε τον Nucky να κάνει κινήσεις που θύμισαν τον Michael Corleone στο πρώτο Godfather.

Absolutely First-Class TV

Caprica (2010)

Ολοκλήρωσε τον κύκλο του και το Caprica. Και φρόντισε να μας δείξει τι θέλαμε να δούμε και το τι χάσαμε που το ακυρώσαμε.

Θα πω αυτό που συνηθίζει να λέει ένας φίλος μου, ότι μ' άρεσε διότι εξερευνούσε ένα σύμπαν που λατρεύω με μια άλλη ματιά, και ότι είναι ενδιαφέρον το πως έφτασαν στο σημείο του BSG mini series. Από την άλλη θα πω και κάτι που θα έλεγα ο ίδιος ως απάντηση στην προηγούμενη δήλωση, ότι, I see what you went for, but it's not what I fully expected. Η σειρά ασχολείται με τη δημιουργία των Cylons, την αρχή του μονοθεϊσμού και το πώς έγινε η θρησκεία τους, και, αν και σε πρώιμο στάδιο ακόμα, την εφεύρεση του Resurrection. Πράγματα που μάθαμε να αγαπάμε κατά τη διάρκειας της motherseries.

Ο Caprica είναι ο κυρίαρχος πλανήτης των 12 Colonies, και φέρει πολλά κοινά χαρακτηριστικά με τις δικές μας Ηνωμένες Πολιτείες. Γνωρίζουμε 2 κύκλους ανθρώπων, τους Graystones και τους Adamas. Οι μεν είναι αυθεντικοί Capricans ενώ οι δε έχουν καταγωγή από τον πλανήτη Tauron, του οποίου τα έθιμα, η παρουσίαση και η ομιλία ανατρέχει σε μια μίξη πολιτισμών όπως οι Ιταλοί, οι Ρώσοι, οι Έλληνες ή οι Αιγύπτιοι, μιλώντας για το κοινό που έχουν μεταξύ τους ως fallen empires. Και μέσα στη σειρά είναι κάτι πολύ όμορφο το να χαζοχαίρεσαι επειδή είπαν λέξεις όπως "penthos" ή "kalos" με σωστούς υπότιτλους από κάτω, παρ' όλο που είμαστε σε ένα universe που δεν έχει επαφή με την Γη.

Οι Graystones είναι μια πλούσια οικογένεια του Caprica. Ο Daniel (Eric Stolz) είναι εφευρέτης και επιστήμων που έχει στήσει μια ολόκληρη αυτοκρατορία στο όνομά του, ο καθημερινός Bill Gates δηλαδή. Η κόρη του Zoe (Alessandra Toressani), ανήκει σε μια επαναστατική οργάνωση που λέγεται Soldiers of the One (STO), και πρόκειται για μονοθεϊστές οι οποίοι θέλουν αναγνώριση στο δωδεκαθεϊκό κόσμο της σειράς. Όταν αυτή πεθαίνει σε μια βομβιστική επίθεση, στην οποία συμμετείχε, φροντίζει να πάρει μαζί της την γυναίκα και την κόρη του Joseph Adama (Esai Morales), που, όπως είχε αναφερθεί στο BSG, είναι ο πατέρας του Bill Adama, ένας δικηγόρος του οποίου οι πράξεις έχουν διχάσει αρκετά τους απογόνους. Ο Daniel ανακαλύπτει ότι οι κόρες των δύο βρίσκονται παγιδευμένες σε ένα MMORPG τύπου Matrix το οποίο και δημιούργησε ο ίδιος και η εταιρία του. Παράλληλα η κολλητή της Zoe, Lacy (Magda Apanowicz) αρχίζει να ακολουθεί τις κινήσεις του STO υπό την καθοδήγηση της Sister Clarice (Polly Walker), η οποία είναι και μια από τις ηγετικές φιγούρες του οργανισμού, ενώ εμείς βλέπουμε τις ιστορίες των χαρακτήρων να μπλέκονται.

Το Caprica συνέχισε την αίσθηση Battlestar με την έννοια ότι φρόντιζε να παίξει με ιδέες που αντικατοπτρίζουν την γήινη ανθρωπότητα του σήμερα, όπως το second life ή το γεγονός ότι μια νέα θρησκεία παλεύει να αναγνωριστεί και φυσικά με το αιώνιο θέμα του BSG που πηγάζει από τα διάσημα λόγια του Oppenheimer ("I am become death, the destroyer of worlds"). Δυστυχώς, όμως, αυτό που προσπάθησαν να κάνουν οι Moore/Eick, δηλαδή, ένα δράμα επιστημονικής φαντασίας, δεν ήταν αρκετά ισχυρό όσο ο προκάτοχός του και αυτό έγινε εμφανές στο δεύτερο μισό της σειράς κυρίως που τα πράγματα πήραν λίγο την κάτω βόλτα.

Ενώ σε γενικές γραμμές μου άρεσε αυτό που έβλεπα, και θα 'θέλα φυσικά να έβλεπα το project να συνεχιστεί υπήρχαν πολλά στοιχεία στα οποία η σειρά έκανε πολύ εμφανή τα λάθη της στο σύνολο. Για παράδειγμα, ενώ η μουσική του Bear McCreary είναι επικών διαστάσεων στο BSG, εδώ δημιουργεί ένα κλίμα Inception το οποίο δεν το ήθελα. Τα πιτσιρίκια δεν μπορώ να πω ότι παρέδωσαν τις ερμηνείες που αρμόζουν σε οτιδήποτε έχει σχέση με το Battlestar, και ίσα ίσα που αυτή η τροπή σε teen drama επίσης μου ξίνισε στη σειρά.

Anyway, βρισκόμαστε στο σήμερα, είμαστε στη Γη και μόλις τελείωσε το φινάλε του Caprica, όπου οι δημιουργοί, προσέθεσαν 2 λεπτά αφήγησης στο προσεχές μέλλων, ως μια περίληψη της δεύτερης σεζόν που δεν υπήρξε ποτέ και μας φέρνουν πιο κοντά στα γεγονότα της αρχικής σειράς, ενώ έδωσαν επιτέλους στο κοινό αυτό που ζητούσε όλη τη χρονιά. Fraking toasters.

No worries, πάμε για Blood and Chrome τώρα.

Paulie's Drag Too long blog (post)

Δείτε το ως βραβεία χειρότερης κοιλιάς. Κοιλιά χαρακτηρίζεται η περίοδος μια σειράς που αρχίσεις να λες ότι η τροπή της ιστορίας έχει κουράσει με τα επεισόδια αυτής της εποχής να είναι υποδεέστερα προηγουμένων επεισοδίων. Η κοιλιά είναι ο αιώνιος εχθρός κάθε κωμωδίας, μιας και γνωρίζει ότι αργά ή γρήγορα το χιούμορ της θα ξεχαστεί και προσπαθεί να βγάλει όσα περισσότερα καλά μπορεί πριν πεθάνει. Από την άλλη υπάρχουν σειρές που καταφέρνουν να επιστρέψουν στο αρχικό τους επίπεδο και να επανορθώσουν για την κούραση που προκάλεσαν. Άσχετα με αυτό, η κοιλιά για ένα θεατή είναι ένα οδυνηρό και εκνευριστικό διάστημα που παρακαλάς να τελειώσει ενώ αναθεωρεί την σχέση του με μια σειρά (όπως για παράδειγμα, η γυναικεία περίοδος - no offense)

I will now present the best drag too long show category.


1. The Sopranos - Season 4-Season 6a

Αρχικά, όντας Sopranos, δεν είναι πολύ εμφανές, μιας και η σειρά είχε πολύ καλές στιγμές και εκεί, αλλά το comeback του κύκλου 6b μέχρι το φινάλε αποδεικνύουν ότι η σειρά τράβηξε μιας και θυμόμαστε την ποιότητα πρώτων seasons Sopranos. Ειλικρινά όμως, μια πιο συρρικνωμένη εκδοχή αυτών των κύκλων θα ανέβαζε το Sopranos σε ένα επίπεδο που θα του άξιζε. Come on Tony, go to therapy more.

Ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά κοιλιάς: ο Steve Buscemi βασικός στην πέμπτη σεζόν.



2. Angel - Season 4

Με την 3η να προηγείται και την τέταρτη να ακολουθεί η τέταρτη σεζόν είναι μια πολύ σκοτεινή εποχή για το Angel. Δεν την θεωρώ ακριβώς κακή, απλά είναι αρκετά νοσηρή. Και για όλα φταίει αυτό το μπάσταρδο.

Ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά κοιλιάς: To Spin the Bottle και το wow τελευταίο επεισόδιο.

3. Buffy - Season 6

Bitch, bitch, bitch. Η Buffy σε κατάθλιψη, η Willow druggie, και το nerd trio. Μην πετροβολείτε αλλά η έβδομη μου άρεσε τόσο πολύ ακριβώς επειδή η έκτη ήταν τόσο κουραστική.

Ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά κοιλιάς: Το μιούζικαλ, και περισσότερος Spike.


4. Dexter - Season 3

Το Dexter έκανε δύο γαμάτες σεζόν και μετά μια meh. Προβλέψιμο τέλος στο οποίο κατέληξα να θέλω να ισχύει διότι η ιστορία με τον Μιγκέλ ήταν ανούσια. Για μένα το Dexter επανήλθε πλήρως στο φινάλε της Τέταρτης, η οποία, αν και σαφώς καλύτερη από την προηγούμενη της, συνέχιζε να μην είναι σαν τις δύο πρώτες. Για την τωρινή θα τα πω στο τέλος της γιατί ως τώρα όλα δείχνουν πολύ καλά και δεν θέλω να το ματιάσω.

Ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά κοιλιάς: Lovely, Lovely Rita που γκρινιάζει ελάχιστα... τότε..., ένα μεγάλο χειροκρότημα για το τέλος ενός απαίσιου story.


5. Six Feet Under - Seasons 3-4

Τα πράγματα κυλούσαν απελπιστικά αργά και οι επαφές με την άλλη μεριά, ήταν ανύπαρκτες. Ήταν όλο γκρίνια και επαναλήψεις, και πολλά arcs τα οποία κατέληξαν ανούσια και βαρετά. Η Πέμπτη ήταν φανταστική βέβαια.

Ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά κοιλιάς: Γνωρίζουμε τον Olivier και πολλούς διάσημους guest stars.

Και ο νικητής...


6. Lost - Season 3, Season 6

Το Lost έχει αυτό το pattern ποιότητα κύκλων:
Γαμάτη, Καλή, Απαίσια, Γαμάτη, Καλή, Απαίσια. Αλλά δεν θα το κουράσω τα ξέρουμε. Love triangles, Taiwenese girls and alternate universes.

Ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά κοιλιάς: "Not Penny's Boat", "I am the cork."